Wiele osób jest zdania, że nie powinna ona następować przed 12-13 rokiem życia. Jest to spowodowane obawą o bardzo delikatną skórę nastoletnich dziewczyn, którą kosmetyki do makijażu mogą po prostu podrażniać. To, od ilu lat można się malować, zależy także w dużej mierze od zdania rodziców, w szczególności mam. No wiesz Te koleżanki (mega popular) To koleżanki czy wróg Bo jak koleżanki i sie śmieją to nwm czy takie koleżanki.A to że masz 14 lat nie znaczy że masz mieć chłopaka na koncie.A wiesz Przyjdzie czas i chłopaka będziesz miała a po co chłopak na popis ? Jak chłopaka to z miłości ! Jaki można mieć motor w wieku 14 lat? Od 19 stycznia, by ubiegać się o uprawnienia trzeba będzie mieć skończone 14. lat. Nowy dokument uprawniać będzie jednak nie tylko do poruszania się motorowerem z silnikiem spalinowym o pojemności do 50 ccm lub elektrycznym o mocy do 4 kW (nie szybszym, niż 45 km/h) ale również częścią Kalkulator dat, poza podstawową funkcją obliczania ile mam lat, jest w stanie obliczyć także różnicę wieku dwóch osób. Kalkulator różnicy wieku podaje wynik z dokładnością nie tylko do lat czy miesięcy, ale także do dni, tak jak wspomniany wcześniej kalkulator lat, miesięcy i dni . Prawa i obowiązki małżonków. Zgodnie z art. 23 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego małżonkowie mają równe prawa i obowiązki w małżeństwie. Poprzez zawarcie związku małżeńskiego zobowiązują się do: a) wspólnego pożycia; b) wzajemnej pomocy; c) współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli. Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Wyjątek od zasady W świetle polskich przepisów osoba, która nie ukończyła 18 lat nie może wziąć ślubu. Kodeks rodzinny i opiekuńczy przewiduje jednak pewien wyjątek od tej zasady. Aby z niego skorzystać potrzebna jednak będzie zgoda sądu opiekuńczego i spełnienie określonych przesłanek. Pierwszą z nich jest osiągnięcie określonego wieku. Z takim wnioskiem może wystąpić bowiem wyłącznie kobieta (małoletni mężczyzna nie ma takiego prawa), która ukończyła 16 lat. Nie obowiązuje tutaj górna granica wieku. Ważne: Kobieta musi mieć ukończone 16 lat w chwili orzekania sądu. Nie musi mieć natomiast osiągniętego tego wieku w chwili składania wniosku. Nic nie stoi zatem na przeszkodzie, aby osoba, która jest jeszcze przed 16 urodzinami wystąpiła do sądu o zgodę na zawarcie związku małżeńskiego, pod warunkiem, że osiągnie tę granicę w dniu orzekania. Drugą przesłanką jest wystąpienie ważnej przyczyny. Czym ona jednak jest? - W praktyce najczęściej przed sądem spotykamy wnioski umotywowane np.: urodzeniem się dziecka, ciążą wynikłą ze stosunku między osobami chcącymi zawrzeć małżeństwo oraz istniejący już co najmniej od kilku miesięcy, trwały związek faktyczny, nasuwający znaczne prawdopodobieństwo zajścia w ciążę. Ważnym powodem może być także bezpośrednie zagrożenie życia jednej ze stron zamierzonego małżeństwa. – wskazuje Adam Walas, Prezes Fundacji Smart orzecznictwie wskazuje się natomiast, że sama sytuacja ekonomiczna czy konieczność pomocy partnerowi np. w gospodarstwie rolnym czy przy prowadzeniu działalności gospodarczej nie będzie uznana za ważną przyczyną uzasadniającą wydanie zgody przez sąd na zawarcie małżeństwa. Podobnie jak chęć małoletniej uzyskania pełnoletności i opuszczenia domu rodzinnego albo domu dziecka. Ważne: Przez zawarcie małżeństwa małoletnia uzyskuje pełnoletność, a więc również pełną zdolność do czynności prawnych. Nie traci jej nawet w przypadku unieważnienia pamiętać, że przepisy posługują się ogólnym pojęciem „ważnych przyczyn”. Oznacza to, że sąd ma pole do jego interpretacji. Zaś przy samym orzekaniu będzie musiał wziąć pod uwagę wszelkie okoliczności sprawy w celu ustalenia wystąpienia „ważnej przyczyny”. Może się ona różnić zatem w zależności od danego stanu faktycznego. Trzecią przesłanką jest dobro założonej rodziny. W literaturze przedmiotu wskazuje się, że dobro rodziny wyraża się przede wszystkim w prawidłowym jej funkcjonowaniu. Ważna jest tu przede wszystkim sytuacja osobowa każdego z przyszłych małżonków i wzajemnego ich do siebie stosunku, który może rokować trwałość i normalność małżeństwa. W tym zakresie należy brać pod uwagę kwestię dojrzałości małoletniej do współżycia małżeńskiego, cechy osobiste przydatne w małżeństwie, posiadanie środków niezbędnych do utrzymania siebie i rodziny, przygotowanie do zawodu itp. Jak wygląda postępowanie? Jak to już zostało wspomniane powyżej z wnioskiem o zezwolenie na zawarcie małżeństwa może wystąpić kobieta, która nie ukończyła 18 lat. Należy go złożyć do sądu właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania. Ważne: Z redakcji przepisu wynika, że wniosek może złożyć jedynie sama zainteresowana. Uprawnienia takie nie przysługują jej przedstawicielom ustawowym (np. rodzicom). Mogą być za to oni jej pełnomocnikami w już toczącym się postępowaniu. Wniosek podlega opłacie stałej w wysokości 100 zł. Można ją uiścić w znakach sądowych (które można nabyć w kasie sądu) bądź przelewem na rachunek bankowy sądu (wtedy należy dołączyć potwierdzenie jego realizacji). Ponadto do wniosku należy załączyć odpisy aktów urodzenia stron przyszłego małżeństwa. Wskazać w nim trzeba oczywiście również dlaczego udzielenie zezwolenia jest zasadne (wystąpienie ważnej przyczyny).- Sąd rozpatrując wniosek przesłucha osoby chcące zawrzeć związek małżeński. Z pewnością wysłucha także rodziców kobiety, jednak nie jest związany ich zdaniem i może wydać zezwolenie nawet przy ich sprzeciwie. Ponadto sąd może zarządzić również przeprowadzenie przez kuratora sądowego wywiadu środowiskowego w celu ustalenia warunków, w jakich żyją osoby ubiegające się o udzielenie zezwolenia. Jest to wskazane każdorazowo w celu ustalenia tego, czy istnieją w danej sytuacji przesłanki udzielenia zgody na zawarcie małżeństwa – kwituje Adam Walas. Podstawa prawna:Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ( 1964 nr 9 poz. 59).Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny ( 1964 nr 16 poz. 93).Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego ( 1964 nr 43 poz. 296).Ustawa z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( 2005 nr 167 poz. 1398). Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję Odpowiedzi venus flytrap odpowiedział(a) przedwczoraj o 17:27 Nie warto, baby to same problemy a od problemów lepiej trzymać się z dala 0 0 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Zmiana płci u dziecka ma charakter prawny. Zmiana płci u dziecka w Polsce wydaje się niewyobrażalna. W Wielkiej Brytanii, Szwecji czy Norwegii nikogo to nie szokuje - prawne zmiany płci są tam wykonywane już u trzylatków. A jak wygląda sytuacja w Polsce? Czy dziecko może zmienić płeć i na czym ta zmiana polega? W ostatnim czasie media obiegła informacja, że 9-letnia Shiloh Jolie-Pitt, córka Angeliny Jolie i Brada Pitta, chce zmienić płeć. Tabloidy zawrzały, a w przestrzeni społecznej rozgorzała dyskusja, czy zmiana płci u dziecka jest etyczna. Zgodnie z przekazem medialnym, Shiloh Jolie-Pitt chce zmienić płeć, ponieważ czuje się chłopcem. Od najmłodszych lat ubiera się jak chłopiec (nawet na ślubie rodziców wystąpiła w garniturze), zachowuje się jak chłopiec i prosi rodziców, by zwracali się do niej John albo Peter. Angelina i Brad podobno od dawna zdawali sobie sprawę, że ich córka nie jest typową dziewczynką i do jej prośby dotyczącej zmiany płci podeszli ze spokojem. Czytaj także: >> Co zrobić, gdy jesteśmy rozczarowani płcią dziecka? >> Zmiana płci u dziecka: na czym polega? Zmiana płci u dziecka nie polega na przeprowadzeniu operacji zmiany narządów rodnych. Organizm dziecka jeszcze nie zaczął dojrzewać, wszelkie tego typu zabiegi są więc niemożliwe do zrealizowania. Z tego samego powodu niemożliwe jest również przeprowadzenie terapii hormonalnej, którą zwykle stosuje się u osób dorosłych. Zmiana płci u dziecka polega na prawnej zmianie płci. Co to oznacza w praktyce? Że rodzice zmieniają dziecku imię: z damskiego na męskie i z męskiego na damskie. Jeśli ich pociecha chodzi już do przedszkola bądź szkoły, informują dyrektora oraz pedagogów o zmianie danych osobowych i proszą o zwracanie się do dziecka zgodnie z nowym imieniem. Czytaj także: >> Chiński kalendarz płci dziecka: jak zaplanować płeć dziecka? >> Jak zaplanować płeć dziecka? Zmiana płci u dziecka: czy to etyczne? Zmiana płci u dziecka wywołuje ogromne kontrowersje - nawet jeśli polega tylko na zmianie prawnej. Naturalnym argumentem w tej sytuacji wydaje się ten, że skoro dziecko w wieku 3 czy 4 lat nie ma jeszcze wystarczającej wiedzy na temat swojego otoczenia, to jak może mieć na temat swojej płci? W tym wieku dzieci intensywnie poznają środowisko i nieustannie zmieniają preferencje: sprawdzają nowe smaki, zmieniają ulubione dania, bajki, kolory. Jak więc mogą świadomie podjąć decyzję o zmianie płci, skoro nie mają jeszcze tej świadomości? Wydaje się, że w dużej mierze decyzję o zmianie płci u dziecka podejmują rodzice. To oni w końcu odpowiadają za dobór ubrań dziecka, zabawek oraz form aktywności. Tymczasem seksuolodzy twierdzą, że dziecko jest świadome swojej tożsamości płciowej już od 3. roku życia. Już wtedy wie, które imiona, zabawki czy ubrania są dla dziewczynek, a które dla chłopców i jeśli kieruje swoje zainteresowanie w kierunku przeciwległym do tego, który wynika z jego płci, robi to z pełną świadomością. Na potwierdzenie swoich diagnoz seksuolodzy przytaczają statystyki - około 70 procent ich pacjentów transseksualnych od najmłodszych lat zdawało sobie sprawę, że ich tożsamość płciowa jest inna niż mówi ich biologia. Zmiana płci u dziecka: czy w Polsce dziecko może zmienić płeć? Tak, w Polsce prawna zmiana płci u dziecka również jest możliwa. Co więcej, jest wykonywana. W dużych miastach (Warszawie, Krakowie, Wrocławiu) do seksuologów przychodzą rodzice z dziećmi, prosząc o wydanie zaświadczeń medycznych, niezbędnych do przeprowadzenia zmiany płci. Prośby najczęściej dotyczą nastolatków, np. rozpoczynających naukę w liceach czy technikach - młodzi ludzie w nowej szkole chcą już wystąpić pod nowym imieniem. Ale zdarzają się i wizyty par z małymi dziećmi, również w wieku przedszkolnym. Lekarze na prośbę rodziców wydają takie dokumenty. Proces prawnej zmiany płci u dziecka jest odwracalny. A to oznacza, że jeśli po kilku latach dziecko zmieni zdanie i postanowi powrócić do biologicznej płci oraz pierwotnego imienia, będzie mogło to zrobić. Rodzice będą musieli ponownie prawnie zmienić imię dziecka. Czytaj także: >> Jak się kształtuje płeć dziecka: kiedy chłopiec, a kiedy dziewczynka? >> Zmiana płci u dziecka: za granicą płeć zmieniają nawet trzylatki To, co u nas wywołuje falę oburzenia, za granicą (w Szwecji, Wielkiej Brytanii, Norwegii) nikogo nie szokuje. Zmiana płci u dziecka wykonywana jest tam od wielu lat i choć nie można powiedzieć, że jest częstym procederem, to na pewno akceptowalnym. W Wielkiej Brytanii z roku na rok wzrasta liczba dzieci, u których rodzice dokonują zmiany płci - w 2014 roku było ich 77, z czego 30 procent miało 3 lata. Kilka lat temu zmianie płci poddało się zaledwie 20 dzieci. W Norwegii obecnie trwa dyskusja społeczna nad obniżeniem wieku zmiany płci u dziecka. Rząd proponuje, by prawna zmiana płci była możliwa już u dzieci, które ukończyły 7. rok życia. Oczywiście, miałaby się odbywać za zgodą rodziców. Akceptacja mamy i taty byłaby potrzebna do 16. roku życia. Jeśli szesnastolatek doszedłby do wniosku, że nie chce być już mężczyzną, ale kobietą, do zmiany danych nie potrzebowałby zgody rodziców. Ani zaświadczenia medycznego, które teraz jest wymagane. Prawną zmianę płci mógłby przeprowadzić wyłącznie na podstawie własnej decyzji. Operacyjna zmiana płci byłaby możliwa po uzyskaniu pełnoletności, czyli w wieku 18 lat. Justyna zastanawia się, kiedy przyjdzie czas na coś więcej. Liczy na radę bardziej doświadczonych dziewczyn. Dziewczyny! Pewnie jestem trochę młodsza od niektórych z Was, ale dlatego liczę na pomoc bardziej doświadczonych. Nie będę udawać, że wszystko już wiem i jestem strasznie dorosła. Chyba przestałam być dzieckiem, ale czasami tak się właśnie czuję. Pierwszy raz w życiu mam chłopaka, który mnie poprosił o chodzenie i mi na nim zależy, tylko że nie umiem się zachować. Nigdy kogoś takiego nie miałam, a w opowieści koleżanek raczej nie wierzę. Gdybym brała na serio wszystko to, co one wygadują o swoich związkach, to bym go musiała zaraz rzucić. Nie na wszystko jestem gotowa, a nie chcę też robić z siebie pośmiewiska. Najlepiej byłoby się zapytać którejś z nich, ale nawet nie zaczynam tematu. Od razu by mnie wyśmiały, że jestem taka dziecinna i naiwna. Nie wiem nic o życiu i tylko się ośmieszam. No bo wiadomo – one wszystkie miały już po kilku chłopaków i są takie dorosłe... Chciałabym, żebyście chociaż Wy mnie nie wyśmiały. Jak nie chcecie pomóc, to nie odpowiadajcie. Mam dopiero 16 lat i nie wszystko w związkach jest dla mnie takie proste... Czy musimy się codziennie widywać? Wiem, że to może głupio brzmieć. Ja go naprawdę lubię. O miłości jeszcze nie mówię, bo na to potrzebuję czasu. Dobrze się z nim czuję, on jest zabawny, zabiera mnie w różne miejsca, ale czasami mi się wydaje, że chciałby mnie mieć obok siebie cały czas. Jak mówię, że danego dnia nie mogę się spotkać, to się obraża. Widzicie, że jesteśmy młodzi i to nie jest jeszcze tak poważne. Czy mimo to, on ma prawo tego ode mnie chcieć? Koleżanki pewnie się widują codziennie, ale ja czasami bym chciała odpocząć i zająć się czymś innym. Jak tak będę z nim łazić, zamiast się uczyć, to się pogorszę w nauce. Jak się jest parą, to już nie może być dnia bez siebie? Kiedy powinnam się zgodzić na coś więcej? Jeszcze prawdziwego pocałunku nie było, a ja mówię o seksie, ale przecież pary to robią. Gdybym słuchała niektórych koleżanek, to już dawno powinnam z nim pójść do łóżka. One twierdzą, że jak sama go nie zachęcę, to on mnie zostawi. Żaden chłopak nie chce być ze sztywniarą. Ja bym wolała pokazać, że jestem mądrzejsza od nich. Mam do siebie szacunek i do niego też, więc nie mam zamiaru się spieszyć. Ale kiedy Waszym zdaniem to się może stać i jaki byłby najlepszy moment? Po jakim czasie, kiedy jesteśmy razem? Albo w jakim wieku? Tylko tak na poważnie... Czy rodzice powinni go już teraz poznać? Pisałam, że jesteśmy razem od ok. 2 miesięcy. To nie jest długo i przecież nie mogę wiedzieć, co z tego będzie. Połowę tego czasu widywaliśmy się głównie w szkole. Moi rodzice jeszcze nie wiedzą, że mam jakąś sympatię. Nie wiem dlaczego, może ja się wstydzę? Jak gdzieś wychodzę, to zawsze mówię, że z koleżankami. Pewnie im niedługo wreszcie o nim powiem. Wiem czego mogę się spodziewać – zaraz będzie rozmowa o tym, że nauka najważniejsza i żebym nie zrobiła jakiejś głupoty. Na pewno będą chcieli, żebym go zaprosiła do naszego domu, bo woleliby wiedzieć, z kim się zadaję. Czy to nie jest za wcześnie? W takim wieku w ogóle trzeba to robić? Czy on się nie przestraszy? Czy miłość sama przyjdzie? On mi się podoba, lubię go bardzo, chętnie spędzam z nim czas i nawet czuję się dumna, kiedy mówię znajomym, że mam chłopaka. Ale to raczej nie jest miłość. Nigdy nikogo poza rodziną nie kochałam i nie wiem, jak to działa. Niektórzy starsi mówią o miłości od pierwszego wejrzenia. Mnie się to nie zdarzyło i czy to oznacza, że nic z tego nie będzie? Powiedzcie mi, jak było u Was. Czy to możliwe, że dopiero z czasem tak naprawdę się zakocham? Mnie się nie wydaje, że już teraz mogłabym wyznawać miłość. Nie znamy się aż tak dobrze, on jeszcze się jakoś nie wykazał i nie pokazał, że bardzo mu zależy. Bez tego to raczej trudno mówić o jakimś ogromnym uczuciu. Proszę o Wasze rady. Mam nadzieję, że nie będą złośliwe. Justyna Kiedy dać się pocałować? To jest naprawdę mój pierwszy chłopak, którego tak nazywam. Kiedyś byli jacyś koledzy, ale wiadomo, że to było takie dziecinne. Nigdy się z żadnym nie całowałam. Tylko raz w policzek, jak dostałam od niego prezent. Mnie chodzi o taki prawdziwy pocałunek chłopaka z dziewczyną. Trochę już razem jesteśmy i wydaje mi się, że on chce. Kilka razy mi się wydawało, że prawie próbuje, ale jeszcze się nie odważył. Co mam zrobić, jeśli nagle to zrobi? Jesteśmy parą od ok. 2 miesięcy i on jest ode mnie o rok starszy. Możliwe, że już się z kimś całował. Zrobić to, jeśli spróbuje? Czy czekać ileś czasu? Ta strona używa plików cookies w celu świadczenia Państwu usług na najwyższym poziomie. Więcej szczegółów w naszej Polityce Cookies. Nie pokazuj więcej tego powiadomienia Odpowiedzi ja w dostałam od boya pierścionek. miałam ale nie móiłam rodzicom wiedzieli najgorzej było ze spotkaniami z chłopakiem mój stary był jak najbardziej przeciw ;/ Tak, można ;D a po h*j mówić rodzicom ? :D Naru. odpowiedział(a) o 15:47 Uważam że można mieć w tym wieku, chociaż osobiście nie miałam :) a czemu nie? ;-/ jeeju, jak naprawde kochasz to chyba wiek nie ma nic do rzeczy, c' nie? :Pja rocznikowo mam 13 ii jeszcze nie miałam.. ale nawet jakbym miała to nie zamierzam o tym mówić rodzicom! ;P blocked odpowiedział(a) o 15:45 blocked odpowiedział(a) o 15:45 blocked odpowiedział(a) o 15:45 ja mam i nie mają nic przeciwko blocked odpowiedział(a) o 15:45 Można :):) Ja akurat mam i rodzice nie mają nic przeciwko :] blocked odpowiedział(a) o 15:45 Tak. A według rodziców to jeżeli on będzie "normalny" :) blocked odpowiedział(a) o 15:46 no ba możnastarsi nie muszą nic wiedzieć blocked odpowiedział(a) o 15:46 Można mieć, ale to zależy od dojrzałości emocjonalnej ;) Dziewczyna może już wtedy dojrzewać, a chłopak jest jeszcze dzieckiem. mozna miec..Ale nie za wczesnie troche?Nie lepije si wyszaaleeć?xDJa nie mialam bo wolalam miec narazie spokój x)) i sie wyszalec XD Mam , chłopaka , rodzice nie mają nic przeciwko , ! '\Oczywiście ,że możesz mieć chłopaka .! mika .♥ odpowiedział(a) o 15:46 Możesz mieć nawet w wieku 4 lat ; ]Rodzice nie musza wiedziec xd blocked odpowiedział(a) o 15:46 Można, można każdemu można ;) nie martw się starzy nie bd mieli nic przeciwko. Można mieć, ja miałam w wieku 12, na początku nie byli przeciwko dopiero później jak usłyszeli o gorących całusach zmienili swoje nastawienie xd Tak.. nie mieli by nic przeciwko.. tika13 odpowiedział(a) o 15:47 ja chłopaka miałam własnie mając 13 lat a jak mama się o tym dowiedziała to się zaczęła śmiać to ja się zapytałam czemu się śmieje a ona powiedziała że bez powodu i jak się zapytałam czy mogę mieć to ona się zgodziła;pp Taaa . Moja stara się srała jak się z nim całowałam na podwórku na widoku a mam 12 lat ;] . ALe rodzice nie muszą wiedzieć ;)) Angel231 odpowiedział(a) o 15:45 zuzaaaaa odpowiedział(a) o 15:45 oczywiście że tak . ;dd a rodzice nie muszą wiedzieć ;x ja miałam...starszegoo...ale nie mowilam nic o nim moim rodzicom x dd Monika96 odpowiedział(a) o 15:51 To oczywiste .TAK można mieć nawet w wieku młodszym. To jest normalne chyba, ja sama mam 13 lat ,a przeciez rodzice nie muszą wiedzieć:) lenka96 odpowiedział(a) o 15:54 ja mialam i rodzice nie mieli nic przeciwko. a poza tym rodzice nie musza wiedziec ;) To jest normalne chyba, ja sama mam 13 lat ,a przeciez rodzice nie muszą wiedzieć:) Można, można każdemu można ;) nie martw się starzy nie bd mieli nic przeciwko Tak można. Ja tam rodzicom nie mówię, ale chyba sami się domyślają. blocked odpowiedział(a) o 18:55 Tak to jest odpowiedni czas :) Ja mam 13 lat i jeszcze nie miałam chłopaka,ale sam na pewno się pojawi : )) blocked odpowiedział(a) o 15:23 nie, bo im nie pozwalam ;/ dzem12 odpowiedział(a) o 23:05 możne mieć ale czy rodzice by nic nie mieli nic przeciwko to niewiem zależy od harakteru rodziców pzdr daj naj ... pliss Tu nie jest ważny wiek tylko dojrzałość uczuciowa blocked odpowiedział(a) o 15:45 blocked odpowiedział(a) o 15:46 Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

czy w wieku 14 lat można mieć chłopaka